Kościół św. Andrzeja Apostoła w Ciężkowicach

Kościół świętego Andrzeja Apostoła
	A-214 z dnia 7.02.1980
	Kościół parafialny
	; Widok ogólny
Państwo	Polska
Miejscowość	Ciężkowice; ul. św. Andrzeja
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Pana Jezusa Miłosiernego i św. Andrzeja Apostoła
Wezwanie	św. Andrzeja Apostoła
Wspomnienie liturgiczne	30 listopada
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1901
Data zakończenia budowy	1902
Data poświęcenia	1904
Dane świątyni
Styl	neogotycki
Architekt	Jan Sas-Zubrzycki
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła; kamień
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 6
Liczba naw	3
	Położenie na mapie Ciężkowic Ciężkowice, kościół św. Andrzeja Apostoła
	Położenie na mapie Polski Ciężkowice, kościół św. Andrzeja Apostoła
	Położenie na mapie województwa małopolskiego Ciężkowice, kościół św. Andrzeja Apostoła
	Położenie na mapie powiatu tarnowskiego Ciężkowice, kościół św. Andrzeja Apostoła
	Położenie na mapie gminy Ciężkowice Ciężkowice, kościół św. Andrzeja Apostoła
	49°47′13,3″N 20°58′19,2″E/49,787028 20,972000
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Andrzeja Apostoła w Ciężkowicach – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Ciężkowice w diecezji tarnowskiej.

Kościół został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego.

Historia kościoła[edytuj | edytuj kod]

Jest to świątynia wzniesiona w latach 1901–1902 według projektu architekta Jana Sas-Zubrzyckiego. Budowla została konsekrowana w 1904 roku przez biskupa tarnowskiego Leona Wałęgę. Świątynia była remontowana po 1945 roku, kiedy to zostało wymienione pokrycie dachowe i usunięte zostały uszkodzenia powstałe w wyniku działań wojennych.

Jest to budowla neogotycka, murowana, wzniesiona z cegły i kamienia. Składa się z trzynawowego, bazylikowego korpusu, transeptu oraz z krótkiego prezbiterium zamkniętego trójbocznie, po bokach którego są umieszczone dwie dobudówki, w których znajdują się zakrystie. Z przodu jest dobudowana wysoka wieża na planie kwadratu, nakryta ostrosłupowym dachem hełmowym. Zachodni szczyt nawy, identycznie jak szczyty południowy i północny transeptu, jest schodkowy, rozczłonkowany blendami i zwieńczony pinaklami. Ściany na zewnątrz są opięte szkarpami i łukami przyporowymi oraz ozdobione są bogatym detalem architektonicznym. Od strony zachodniej znajduje się okazały portal dwuwejściowy, uskokowy; od strony południowej identyczny, tylko z jednym wejściem. Budowla nakryta jest dachami dwuspadowymi i pulpitowymi. Na dachu znajduje się ostrosłupowa wieżyczka na sygnaturkę. Wnętrza nakryte są sklepieniami krzyżowymi. We wnętrzu znajdują się arkady międzynawowe. Okna w kościele są ostrołukowe. Polichromia wnętrza została wykonana w latach 1943–1944 (na ścianach) i w latach 1954–1956 (na sklepieniach) przez Józefa Dutkiewicza. Witraże wykonane zostały w 1905 roku w zakładzie witraży Żeleńskiego w Krakowie^[2].

Wyposażenie wnętrza[edytuj | edytuj kod]

W skład wyposażenia kościoła wchodzą: ołtarz główny, neogotycki, wykonany przez Stanisława Wójcika w 1907 roku z obrazem Chrystusa Miłosiernego (Ecce Homo) z XVII wieku; pięć ołtarzy bocznych, neogotyckich, z których trzy zaprojektował Andrzej Lenik (w ołtarzach znajdują się m.in. obrazy: Męczeństwo św. Andrzeja z XVIII w. i Matka Boża z Dzieciątkiem z XVIII w.); ambona neogotycka z 1903 roku, wykonana przez Stanisława Wójcika; chrzcielnica kamienna, dwa konfesjonały i ławy neogotyckie z początku XX wieku, wykonane przez Andrzeja Lenika; stacje drogi krzyżowej z 1997 roku, wykonane z drzewa lipowego przez Ryszarda Rybę^[3].